لغت 504 این درس :
inhabit
ساکن شدن(در) ، مسکن گزیدن، سکنی گرفتن در ، بودباش گزیدن در ، آباد کردن.
ساکن شدن(در)،مسکن گزیدن ،سکنى گرفتن در،بودباش گزیدن در،اباد کردن
inhabit /ɪnˈhæb.ɪt/ verb [T often
passive] to live in a place:These remote islands are inhabited only by birds and small animals.inhabitant /ɪnˈhæb.ɪ.tənt/ noun [C]a person or animal that lives in a particular place:a city of 5 million inhabitantsinhabitable /ɪnˈhæb.ɪ.tə.bļ/ US /-ţə-/ adjectiveable to be lived in or onNOTE: The opposite is uninhabitable.
/
in hab´it/
vt., vi.● در زیستن،ساکن بودن در،سکونت گزیدن در،نشیمند بودن،مسکن گزیدن،زندگی کردن
a forest inhabited by various animalsجنگلی که جانوران گوناگون در آن زندگی میکنندthey inhabit a small apartmentآنان در آپارتمان کوچکی ساکن هستند.● (قدیمی) وجود داشتن در،موجود بودن در،باشیدن
the sculptural quality that inhabits some of his paintingsویژگی تندیس مانندی که در برخی از نقاشیهای او وجود دارد